پایان نامه برنامه ریزی احتمالاتی و قابلیت اطمینان در نیروگاه های بادی و تلمبه ذخیره ای بادر نظر گرفتن عدم قطعیت ها با فرمت word+pdf،(نیروگاه بادی تلمبه ذخیره ) از این مقاله میتوانید در سمینار، مقالات و پایان نامه خود استفاده نمایید.
مقدمه
بعد از تجدید ساختار در سیستمهای قدرت، جنبه های اقتصادی سیستمهای قدرت موضوع بسیاری از تحقیقات در زمینه مهندسی قدرت بوده است؛ زیرا تغییرات مختلف و سریع در ساختار اجتماعی- اقتصادی این سیستمها منجر به تحولات شگفت انگیزی در جنبه های بهره برداری، کنترل و مدیریت آنها شده است. راهبردهای گوناگونی برای حداقل کردن هزینه واحدهای تولید انرژی الکتریکی پیشنهاد شده است که برنامه ریزی مشارکت واحدها و پخش بار اقتصادی جزء بهترین راهها برای تأمین برق با کیفیت، برای مشتری در یک حالت اقتصادی و ایمن میباشد.
امروزه در اکثر کشورهای پیشرفته جهان مبادلات توان الکتریکی از طریق بازار برق صورت می گیرد و بهره بردار سیستم موظف به حفظ سطح قابل قبولی از امنیت و قابلیت اطمینان در این سیستمها میباشد. در عین حال عملکرد اقتصادی سیستمهای قدرت موضوعی است که شدیداً مدنظر بهرهبردار قرار میگیرد. لازم است انواع منابع ذخیره بالارونده و پایینرونده در سمت تولید و احتمالاً در سمت مصرف در نظر گرفته شود تا از به خطر افتادن سیستم در صورت خروج واحدها و سایر تجهیزات جلوگیری شود. قیمت برق در سیستمهای سنتی بر مبنای هزینههای تولید برق بود و در بسیاری از موارد با توجه به اینکه نیروگاهها در این سیستم متعلق به دولت بودند، قیمت برق از سیاستهای دولت تأثیر میپذیرفت. در سیستمهای سنتی رقابت تولیدکنندگان برق در بهبود خدمات و بهینهسازی امور در سطح پایینی قرار داشت و نیروگاهها با توجه به برنامهریزی صورت گرفته قبلی، موظف به تولید مقدار پیشبینی شده توان برای ساعت خاصی میشدند.
صاحبان سیستم قدرت انتظار دارند با تعمیم خصوصیسازی به سیستمهای قدرت، کندی موجود در سرعت پیشرفت و نوآوری در فناوری ساخت نیروگاهها و خطوط انتقال مرتفع شود. در کشورهای توسعه یافته و حتی جهان سوم نیز تجدید ساختار با استقبال مواجه شده است، چرا که این امر معمولاً سبب میشود که سرمایهگذارهای خصوصی اقدام به ساخت، نصب و راهاندازی نیروگاهها به هزینه خود نمایند و هزینه سنگین احداث آنها از دوش دولت برداشته شود. در سیستم تجدید ساختارشده صنعت برق، بهرهبرداری ایمن از سیستم قدرت یکی از مسائل چالشبرانگیز بهرهبردار مستقل سیستمIndependent System Operator (ISO)] میباشد. بهرهبردار مستقل سیستم با موضوعات سخت و پیچیدهای در ارتباط با تأمین امنیت و قابلیتاطمینان سیستم مواجه است.

به دلیل نگرانی از کاهش منابع سوخت فسیلی و همچنین گرانی روز افزون این منابع، متخصصین صنعت برق به فکر استفاده از منابع تجدید پذیر و رایگان موجود در طبیعت افتادند. از طرف دیگر بحرانهای زیستمحیطی فکر استفاده از انرژیهای نو را گسترش داده است. از میان منابع پاک جایگزین سوختهای فسیلی، انرژی باد دارای بیشترین پتانسیل برای تولید الکتریسیته میباشد. لذا کشورهای صنعتی به فکر گسترش تولید الکتریسیته از طریق ایجاد مزارع بادی افتادهاند. یکی از مشکلات بهرهبرداری در هنگام استفاده از انرژی باد که موجب نگرانی میشود، عدمقطعیت تولید ژنراتورهای بادی میباشد. این امر از ماهیت احتمالی وزش باد ناشی میشود.
میزان تولید یک ژنراتور بادی کاملاً به شرایط باد در همان زمان وابسته است. اگرچه با اعمال برنامههای پیشبینی تولید نیروگاههای بادی میتوان میزان تولید ژنراتورهای بادی را برای روز بعد تقریب زد؛ اما این پیشبینیها با استفاده از بهترین روشها هم، بسته به افق زمانی مورد مطالعه میتواند تا 50 درصد با خطا همراه باشد. همانطور که بیان شد گسترش بهرهگیری از انرژی باد برای تولید الکتریسیته در شبکه قدرت، عدم قطعیت تولید سیستم را بالا برده و در نتیجه خطرپذیری سیستم افزایش یافته و قابلیت اطمینان آن کاهش مییابد .
روشهای مختلفی برای کاهش اثر نوسانات نیروگاه بادی برروی قابلیت اطمینان سیستم معرفی شده است. از جمله آن میتوان به بهره برداری همزمان منابع ذخیره ساز انرژی و مزرعه بادی اشاره کرد. البته استفاده از هر کدام از این منابع ذخیرهساز انرژی، مزایا و معایب خود را دارد و شاید بتوان گفت که بهترین منبع ذخیرهساز انرژی برای بهرهبرداری به صورت همزمان با نیروگاه بادی، نیروگاه آبی تلمبهذخیرهای باشد. به همین جهت در سالهای اخیر توجه اکثر مطالعات به هماهنگی بین این دو نیروگاه معطوف گشته است. اما این که هماهنگی این دو نیروگاه در کنار هم چه تأثیری برروی قابلیتاطمینان سیستم دارد، موضوع تحقیق بعضی مراجع بوده است. بهطوری که، در اکثر این مراجع نگاهی از دید بهرهبردار سیستم به مسئله داشتهاند و اکثراً مطالعات برای یک دوره میانمدت، بهطور مثال یک ساله صورت پذیرفته است. اما موضوع مهمی که مطرح میشود، این است که، در فضای تجدیدساختارشده، مسئله قابلیتاطمینان و دسترسپذیری واحدها چه تأثیری برروی رفتار مالکان نیروگاه دارد.
به هر حال در چنین فضایی، قابلیت اطمینان کل سیستم شاید موضوع نگرانی مالکان بخش خصوصی نیروگاهها نباشد و شاید بتوان گفت که دغدغه اصلی این مالکان نیروگاه در چنین فضایی حداکثر سازی سود خود و یا به نوعی حداقل سازی هزینه های بهرهبرداری و عدم تعادل در تولید واقعی و پیشنهادهای پذیرفته شده از سوی بازار میباشد. بنابراین در چنین فضایی مالک نیروگاه اگر بخواهد نگاهی به قابلیتاطمینان داشته باشد، نگاهی سیستمی یا همان از دید بهره بردار سیستم نخواهد بود، بلکه بیشتر به این نکته باید توجه کند که، دسترسپذیری واحدها چه تأثیری برروی پیشنهاد تولید ارائه شده به بازار خواهد گذاشت و به طبع آن چه تأثیری برروی سود مورد انتظار این مالک نیروگاه خواهد گذاشت.
وجود عدم قطعیت در تولید باد و همچنین قیمت انرژی الکتریکی در بازارهای انرژی مشکلات فراوانی را برای تولیدکنندگان بادی به وجود میآورد. به خصوص زمانی که پیشبینی این دو پارامتر غیرقطعی به صورت دقیق صورت نگیرد، هزینههای بسیار زیادی را بر مالکان نیروگاهها تحمیل میکند و یا حداقل سود قابل دستیابی را بسیار کاهش میدهد. علاوه بر پارامترهای غیرقطعی گفته شده، دسترسناپذیری خود واحدهای نیروگاه نیز تهدیدی برای دستنیافتن به سود مورد انتظار میباشد که مشکلات مالک نیروگاه را دو چندان میکند. وجود این نامعینیها تهدیدی برای سود مورد انتظار مالک نیروگاه میباشد. با توجه به این در سالهای اخیر توجه بسیاری از مطالعات بهسوی یافتن راهکاری برای کاهش تهدیدهای مالی مالکان این نیروگاه معطوف گشته است.
موضوع خطرپذیری سیستم، در حضور نیروگاه بادی موضوع بسیاری از مقالات بوده است و روشهای گوناگونی برای در نظر گرفتن آن ارائه شده است. اما شاید بتوان به جرأت گفت که هیچ یک این مراجع نتوانستهاند موضوع خطرپذیری بهرهبرداری همزمان نیروگاه بادی و تلمبهذخیرهای را بررسی کنند. بهطوری که حتی مراجعی که خطرپذیری بهرهبرداری نیروگاه بادی را بررسی کردهاند، نتوانستهاند این موضوع را بهطور کامل و جامع پوشش دهند.
ابتدای این فصل در ابتدا لزوم توجه به نوسانات توان بادی و نحوه کاهش اثر این نوسانات بر روی سیستم قدرت بررسی شده و سپس مروری بر منابع و مراجع میشود. در ابتدا مفاهیم کلی قابلیتاطمینان و روشهایی برای تولید سناریوهای دسترسپذیری واحدهای آبی و بادی تشریح شده است. همچنین ادامه به مروری بر منابع و مراجع در زمینه خطرپذیری و نحوه مدلسازی آن پرداخته شده و مفاهیم خطرپذیری و دو شاخص قدرتمند جهت مدلسازی آن، ارائه شده است. سپس نحوه محاسبه و مدلسازی دو شاخص خطرپذیری پر کاربرد یعنی [Value at Risk (VaR)]VaR و CVaR[Conditional Value at Risk (CVaR)] به طور کامل تشریح شده است. قابل ذکر است که خواص، مزایا و معایب هر یک از این شاخصهای مدلسازی خطرپذیری نیز تشریح شده است. در تشریح نحوه مدلسازی خطرپذیری، حتی نوع تابع هدف از نظر سود یا زیان نیز در نظر گرفته شده است. در نهایت الگوریتم سناریو- محور برای محاسبه CVaR به عنوان شاخص اصلی محاسبه اثر خطرپذیری معرفی شده است.
انتهای این مبحث به موضوع اعمال عدمقطعیتهای برنامهریزی از طریق بهینهسازی مقاوم پرداخته شده است. بهطوری که انواع روشهای مدلسازی بهینهسازی مقاوم که اخیراً بیشتر مورد توجه قرار گرفته است، این بخش از فصل دوم گنجانده شده است. فصل سوم به مدلسازی مسئله برنامهریزی تصادفی و نحوه مدلسازی پارامترهای غیرقطعی این پایاننامه پرداخته است. همچنین قسمت نحوه تولید سناریوهای پارامترهای همراه با عدمقطعیت شامل توان بادی، قیمت انرژی الکتریکی در بازار لحظهای و دسترسپذیری واحدهای بادی و آبی تلمبهذخیرهای تشریح شده است. در ادامه همین فصل نحوه مدلسازی خطرپذیری و قابلیت اطمینان در مدل سناریو- محور برنامهریزی احتمالاتی واحدهای بادی و تلمبه ذخیرهای بهطور کامل بیان شده است.
این مدلسازی شامل هر دو حالت بهرهبرداری دو نیروگاه، چه به صورت همزمان و چه به صورت مستقل از هم میباشد. در انتهای این فصل نیز نحوه مدلسازی برنامهریزی واحدهای بادی و تلمبهذخیرهای با در نظر گرفتن اثر عدمقطعیتها با رویکرد مبتنی بر بهینهسازی مقاوم به طور کامل تشریح شده است.
منابع مختلفی به مطالعه بهرهبرداری بهینه نیروگاههای بادی در حضور نیروگاههای تلمبهذخیرهای پرداخته شده است، بهطوری که بدترین سناریوهای تولید واحد بادی در نظر گرفته شود. در این مرجع مسئله در مدار قرار گرفتن واحدها و توزیع اقتصادی بار به صورت یک مسئله بهینهسازی دو مرحلهای تعریف شده است. از آن جا که حل مسائل بهینهسازی دو مرحلهای با استفاده از حلکنندههای[1] موجود امکان پذیر نمیباشد. این مرجع از روش تجزیه بندرز[2] و قضیه دوگانی برای حل مسئله استفاده شده است. مرجع [4] به مطالعه هماهنگی بین نیروگاههای بادی و تلمبهذخیرهای در بازار انرژی الکتریکی پرداخته شده است؛ و همچنین تعیین اندازه بهینه نیروگاه تلمبه ذخیره ای برای حداقل سازی اثر نوسان توان نیروگاه بادی بر روی سیستم قدرت به عنوان مطالعات موردی در این مرجع آورده شده است.
ارزیابی قابلیت اطمینان نیروگاه بادی در هماهنگی با نیروگاه تلمبهذخیرهای در سیستم قدرت پرداخته شده است. این مرجع برای ایجاد هماهنگی بین مزرعه بادی و نیروگاه تلمبهذخیرهای از روش شبیهسازی مونت- کارلو استفاده شده است. در مرجع – به مدلسازی مناسب نیروگاه بادی برای ارزیابی قابلیت اطمینان پرداخته شده است. این نسخه از شبیه ساز مونت- کارلوی ترتیبی و روش نمایش چندحالته مزرعه بادی استفاده شده است. همچنین شش مرحله مدلسازی سرعت باد که برای مناطق جفرافیایی چندگانه و ارزیابی قابلیتاطمینان مناسب باشد ارائه شده است. و مرجع-به شبی هسازی و تخمین قابلیت اطمینان مزارع بادی با در نظر گرفتن اثر ویک[Wake effect] پرداخته شده است. در این مرجع سه مدل برای اثر ویک در نظر گرفته شده است و همچنین اثر برش و جهت باد نیز در نظر گرفته شده است. پس از مدلسازی اثر ویک، از شبیه سازمونت- کارلو برای محاسبه شاخصهای قابلیتاطمینان استفاده شده است.
در مرجع – به تحلیل قابلیتاطمینان سیستمهای قدرت شامل نیروگاههای آبی ذخیرهای بزرگ در بازارهای برق تجدیدساختار یافته پرداخته شده است. روش پیشنهاد شده در این مرجع دو هدف اصلی را دنبال میکند . هدف اول بهینهسازی فروش انرژی واحد تلمبه ذخیرهای در بازار با توجه به معیارهای توزیع اقتصادی میباشد و هدف دوم بررسی اثر قوانین جدید بازار برروی قابلیتاطمینان سیستم الکتریکی با حضور واحدهای تلمبهذخیرهای میباشد. در مرجع به ارزیابی خطرپذیری واحدهای تولیدی در یک سیستم قدرت تجدیدساختار یافته پرداخته شده است. به طوری که تابع هدف مسئله حداکثر سازی سود و حداقل سازی خطرپذیری پیشنهادهای تولید واحدها در سیستم قدرت تجدیدساختار یافته میباشد. اساس مقاله بر این مبنا میباشد که قیمتدهی واحدهای تولیدی در بازار انرژی الکتریکی همراه با عدمقطعیت میباشد.
این عدمقطعیت در قیمت نهایی بازار، خطرپذیری را برای این واحدها در بر دارد. در این مقاله از روش CVaR برای ارزیابی و تخمین خطرپذیری این واحدهای تولیدی استفاده شده است. مرجع دیگری به تولید راهبرد بهینه. شرکتهای تولید با در نظر گرفتن عدمقطیت قیمت بازار، خطرپذیری و سود و ایجاد تعادل بین این پارامترها بر اساس مدل تابع چند هدفه پرداخته شده است. در این مرجع چارچوب نوینی برای برنامهریزی مقید به قیود امنیت با در نظر گرفتن قیود خط در حالت پایدار و بعد از ایجاد تراکم برای تولید راهبرد بهینه تولید شرکتها ارائه شده است.
قابلیت اطمینان
هدف اولیه سیستم قدرت الکتریکی تغذیه مشترکان خود با انرژی الکتریکی بود، بهطوری که تا جایی که ممکن است اقتصادی و از نظر کیفیت و تداوم در درجه معقولی قرار داشته باشد . در بسیاری از سیستمهای قدرت پیشرفته جهان، تجدیدساختار صورت گرفته است و یا در حال تغییر مقررات هستند که موجب تغییرات بنیادین در ساختار بهرهبرداری و مقررات آنها میشود. در چنین ساختاری مالکان نیروگاه، مالکان سیستم انتقال، بهرهبرداران، قانون گذاران و مشترکان نهایی در یک سیستم پیچیده با هم تعامل دارند. توسعه جامعه مدرن بهطور قابل ملاحظهای وابسته به دسترسپذیری به انرژی الکتریکی دارد. مردم در جوامع مدرن درک عمیقی نسبت به ممکن نبودن زندگی بدون برق دارند. بنابراین انتظار برای عرضه انرژی الکتریکی با کیفیت بالا و متداوم در حال افزایش است.
قابلیت اطمینان یک سیستم قدرت، قابلیت آن سیستم در تأمین نیاز مشترکان خود به انرژی الکتریکی را نشان میدهد. قابلیتاطمینان سیستم قدرت را میتوان به دو دسته کفایت سیستم و امنیت سیستم تقسیم کرد. این امر در شکل نشان داده شده است. از آنجا که سیستمهای قدرت مدرن امروزی تقریباً بهطور کامل یکپارچه، بسیار بزرگ و خیلی پیچیده شدهاند، حتی کامپیوترهای پیشرفته امروزی در مدلسازی کل آن با مشکل روبهرو هستند. مطالعات قابلیتاطمینان سیستم قدرت در سه بخش که اصطلاحاّ سطوح سلسله مراتبی [Hierarchical Levels (HL)] نامیده میشوند، صورت میگیرد. این سطوح شامل تولید، انتقال و توزیع میشود. قابلیتاطمینان تولید (HL-I)، توانایی ظرفیت تولید[Generation capacity] در تغذیه بار سیستم میباشد، در این سطح فقط تأسیسات تولید در مطالعه قابلیتاطمینان در نظر گرفته میشود. برآورد قابلیتاطمینان در این سطح معمولاً به عنوان کفایت ظرفیت تولید تعریف میشود.
در حالی که سطح دوم سلسله مراتبی (HL-II) مطالعه قابلیتاطمینان سیستم، شامل سیستم انتقال و تولید و توانایی آن در تحویل و عرضه انرژی میباشد. سطح سوم (HL-III) شامل کل سیستم و توانایی آن در تغذیه مصرف کننده های نهایی میباشد .

سطح اول قابلیت اطمینان
تعادل بین بار و تولید در بهرهبرداری از سیستم قدرت بسیار مهم است. در هر لحظه از زمان تولید و بار باید باهم برابر باشند. این تعادل اساس امر کنترل فرکانس در سیستمهای قدرت بههم پیوسته میباشد. همچنین در ارزیابی قابلیتاطمینان سیستم از این تعادل بین بار و تولید البته با روشی که کمی متفاوتتر است، استفاده میشود. در این روش بار با ظرفیت تولید مقایسه میشود.
ظرفیت تولید مجموع توانایی کل واحدهای در دسترس سیستم که قابلیت تولید انرژی الکتریکی را دارند. این واحدها لزوماً در حال بهرهبرداری نیستند ولی باید قابلیت بهرهبرداری داشته باشند. واحدهای تولید ممکن است به دلیل خرابی در دسترس نباشند، که این دسترسناپذیری اجباری[Forced unavailability] نامیده میشود، یا ممکن است در اثر تعمیرات پیشگیرانه باشد، که دسترسناپذیری برنامهریزی شده[Planned unavailability] نامیده میشود. هر دو نوع دسترسناپذیری ممکن است به صورت تصادفی رخ دهند، اما دسترسناپذیری برنامهریزی شده اغلب به صورت قطعی و از پیش تعیین شده رخ میدهد. عدمقطعیت در ظرفیت تولید پس فقط ناشی از خرابی[Failure] (قطعی[Outage]) واحدهای تولید می باشد.
روشهای ارزیابی قابلیت اطمینان
الف) جدول خروج ظرفیت تولید: یکی از رایجترین روشهای مورد استفاده در تعیین تولید مورد نیاز و محاسبات احتمال از دست دادن بار [Loss Of Load Expectancy (LOLE)]LOLE، جدول خروج ظرفیت تولید میباشد. اگر تمام واحدهای سیستم همانند هم در نظر گرفته شوند، اما با احتمال بالایی این غیرممکن است، میتوان از روشی برمبنای توزیع دوجملهای استفاده کرد. جدول خروج ظرفیت تولید بر مبنای رفتار مستقل واحدهای مختلف تولید که هر واحد دسترسناپذیری مربوط به خود را دارد، میباشد.
ب) روش فراوانی و تداوم: برمبنای تئوری مارکوف[Markov] میباشد اما نسبت به جدول خروج ظرفیت تولید به اطلاعات بیشتری از سیستم نیاز دارد. این روش همچنین میانگین فراوانی و تداوم وقفهها را به عنوان شاخصی نشان میدهد و به اطلاعات ورودی همانند نرخ خرابی و زمان تعمیر مؤلفهها نیاز دارد
ج) مدل مارکوف: نظریه مربوط به زنجیره مارکوف و فرایندهای مارکوف در بسیاری از مقالات –به خوبی تشریح شده است. مدل مارکوف گاهی برای محاسبه قابلیتاطمینان سیستم قدرت بهکار میرود، که این مدل به دو دسته مارکوف پیوسته و مارکوف گسسته تقسیم میشود. از آنجا که این مبحث خارج از بحث میباشد از تشریح بیشتر آن خودداری میشود.
د) شبیهساز مونت کارلو[Monte-carlo simulation]: روشهای ارزیابی قابلیتاطمینان به دو دسته اصلی تقسیم میشوند: تحلیلی[Analytical] و شبیهسازی[Simulation]. استفاده از روش ارزیابی تحلیلی نیازمند مدلهای ریاضی برای توصیف هر چیز است. برای یک سیستم پیچیده با درجه وابستگی زیاد بین مؤلفهها، ارزیابی سیستم از نظر تحلیلی غیرقابل حل است. با استفاده از روش شبیهسازی، همانند روش مونت- کارلو، حتی سیستمهای پیچیده بزرگتر نیز قابل حل است. روشهای مونت- کارلو در مراجع [–] تشریح شده است. این روش کاملاً در حوزه کامپیوتری گسترش یافته است، البته یکسری مزیتهای دیگر نیز دارد. مهمترین مزیت آن قابلیت بهکارگیری آن در هر دو روش قطعی و تصادفی و وابسته میباشد. شبیهسازی میتواند شامل تقریباً هر چیزی همانند تغییرات آب و هوایی، خطاهای انسانی، خاموشیهای برنامهریزی شده و تراکنش بین سایر سیستمها باشد. تفاوت در مدلها ناشی از تفاوت در ضرایب خارجی است، که میشود به سادگی آنها را محاسبه کرد. .
در زیر مثالی از وابستگی پیچیده بین مؤلفه های سیستم قدرت بیان شده است. خرابی یک مؤلفه (همانند ترانسفورماتورها) ممکن است باعث بارگذاری بیشتر برروی سایر سیستمها شود. اگر میزان بارگذاری برروی سایر تجهیزات خیلی بیشتر از حد نامی شود، این خود باعث افزایش نرخ خرابی تجهیزات دارای اضافه بار میشود. بسیاری از خاموشیهای در مقیاس بزرگ ناشی از خرابی چند تجهیز وابسته بههم میباشد، که این مسئله خود اهمیت در نظر گرفتن وابستگی بین تجهیزات سیستم قدرت در مطالعات قابلیتاطمینان را نشان میدهد.
مفاهیم کلی و روشهایی برای ارزیابی کفایت سیستم قدرت
نگرانی اولیه در ارزیابی کفایت در سطح HL-I برآورد ظرفیت تأسیسات تولید برای تأمین کل بار سیستم میباشد. شاخصهای محاسبه شده توانایی تأسیسات تولید در تأمین نیازهای بار سیستم را منعکس مینماید. شکل زیر مفاهیم کلی مطالعه قابلیتاطمینان در سطح HL-I را نمایش میدهد، که در آن کل سیستم تولید و کل بار سیستم مستقیماً به هم وصل هستند.

نیروگاه بادی تلمبه ذخیره www.mktop.ir
مدلسازی دسترس پذیری واحدهای تولید
یک واحد تولید در یک سیستم قدرت را میتوان با مدل دو حالته و یا چند حالته مارکوف نمایش داد. مدل دوحالته یک واحد تولید بیانگر این است که این واحد تولید میتواند در یکی از دو حالت عملکرد با ظرفیت کامل و یا در حالت خارج از سرویس باشد. همانطور که در شکل (2-4) نشان داده شده است عملکرد واحد تولید میتواند بین دو حالت انتقال پیدا کند، به طوری که نرخ تغییر از یک حالت به حالت دیگر برابر و میباشد. میانگین زمان تا خرابی[Mean Time To Failure]MTTF میانگین زمانی است که واحد در حالت روشن سپری میکند. نرخ خرابی برابر مقدار عکس MTTF است و برای محاسبه آن میتوان از رابطه (–) استفاده کرد. میانگین زمان تعمیر MTTR[Mean Time To Repair] برابر میانگین زمانی است که طول میکشد تا واحد تعمیر شود. نرخ تعمیر معادل عکس مقدار MTTR میباشد و برای محاسبه آن میتوان از رابطه زیراستفاده کرد.

احتمال آن که تجهیز در آینده در حالت خارج از سرویس باشد، معروف به دسترس ناپذیری U میباشد. این جمله معمولاً معروف به نرخ خروج اجباری [Unavailability]FOR واحد تولید میباشد و یکی از پارامترهای کلیدی در مطالعات قابلیتاطمینان سیستم قدرت میباشد . برای بدست آوردن دسترسناپذیری یا همان (FOR( Force Outage Rateاگر نرخ خرابی و نرخ تعمیر تجهیز معلوم باشد. میتوان از رابطه –استفاده نمود. به طور مشابه برای بدست آوردن دسترسپذیری میتوان از رابطه (–) استفاده کرد. این روابط از مدل دوحالته مارکوف برای واحد تولید که در شکل زیر نشان داده شده است، حاصل شده است.
برای واحدهای تولید میتوان حالتهای مختلف دیگر همانند کارکرد با نصف ظرفیت تولید علاوه بر حالتهای گفته شده قبل در نظر گرفت و یک مدل چند حالته مارکوف برای واحد تولید در نظر گرفت. که خارج از بحث ما میباشد.در کل دو روش اساسی برای محاسبه شاخصهای خطرپذیری در ارزیابی احتمالاتی استفاده میشود. روش تحلیلی و روش شبیه سازی که معمولاً به شبیه ساز مونت کارلو معروف است . در روشهای تحلیلی از مدلهای آماری و ریاضی برای نمایش عناصر سیستم استفاده میشود. شاخصهای قابلیت اطمینان سیستم با حل مدلهای ریاضی بدست می آید. شبیه ساز مونت کارلو، فرایند واقعی و رفتار تصادفی سیستم را شبیهسازی میکند. شاخصهای قابلیت اطمینان با مشاهده عملکرد شبیهسازی شده سیستم در طول زمان حاصل میشود.
هر دو روش دارای مزایا و معایبی میباشند. انتخاب روش مناسب باید برمبنای نوع ارزیابی و به ویژه مسئله های سیستم باشد. در این پایاننامه از روش شبیه ساز مونت کارلو استفاده شده است و به همین خاطر در ادامه تنها روش شبیهساز مونت کارلو مورد بررسی، تجزیه و تحلیل قرار میگیرد و روش تحلیلی بررسی نخواهد شد؛ زیرا این روش بیشتر برای واحدهای تولید سنتی و مرسوم مورد استفاده قرار میگیرد. علاقه مندان میتوانند به مراجع مربوطه رجوع نمایند.
شبیه ساز مونت کارلو
روشهای شبیهسازی تصادفی که در ارزیابی قابلیتاطمینان سیستم قدرت مورد استفاده قرار میگیرند معمولاً به شبیهساز مونت کارلو معروف میباشند. این روش را میتوان در دو دسته طبقهبندی کرد، که با روش نمونه برداری حالت[State Sampling] و روش ترتیبی[Sequential] نامگذاری شدهاند .
الف) روش نمونه برداری حالت: روش نمونهبرداری حالت از انتخاب اتفاقی فاصلههای زمانی برای شبیهسازی عملکرد سیستم استفاده میکند. در هر بازه شبیهسازی، حالت هر واحد تولید میتواند با یک توزیع یکنواخت بین [1 , 0] توصیف شود. و دسترسپذیری سیستم میتواند با تجمیع هر یک از ظرفیت های منفرد در دسترس سیستم بدست آید. فرایند شبیهسازی در روش نمونهبرداری حالت غیرترتیبی، به صورت ترتیبی جابجا نمیشود و رفتار سیستم در هر بازه زمانی مستقل در نظر گرفته میشود. انتخاب روش ترتیبی یا غیر ترتیبی بستگی به این دارد که آیا عملکرد سیستم در یک بازه بروی عملکرد سیستم . در بازه دیگر تأثیر دارد یا خیر و یا حتی بر روی قابلیت اطمینان سیستم تأثیر دارد یا خیر. توجه به ترتیبی بودن حوادث به هنگام ارزیابی سیستم قدرت شامل واحدهای تولید غیرمرسوم همانند نیروگاه بادی و تأسیسات ذخیرهساز انرژی که وابسته به زمان و همبسته[Auto correlation] هستند، مهم است.
بنابراین، روش نمونه برداری حالت برای ارزیابی این نوع از سیستمها مفید نمیباشد. روش شبیهسازی ترتیبی که تسلسلی بودن حوادث در طول زمان را به احتساب میآورد .در این پایاننامه مورد استفاده قرار میگیرد که در ادامه این روش تشریح خواهد شد.
ب) شبیه ساز مونت کارلوی ترتیبی: روش مونت کارلوی ترتیبی بازههای زمانی را به صورت ترتیبی و متوالی مشابهسازی میکند، بهطوری که این حقیقت را آشکار میکند که حالت سیستم در این بازه زمانی به حالت سیستم در بازه زمانی قبلی بستگی دارد. در این روش، مدل ظرفیت سیستم از ظرفیت تولید در دسترس در ترکیب با اطلاعات گذشته هر واحد بدست میآید. عدد تصادقی تولید شده توسط یک تولیدکننده عدد تصادفی برای مشابهسازی حالتهای عملکردی سیستم و زمان تداوم هر یک از این حالتهای واحد تولید در سیستم مورد استفاده قرار میگیرد. پارامترهای اصلی برای ایجاد مشابهسازی عملکردی هر واحد سیستم در طول بازه زمانی در نظر گرفته شده، MTTF و MTTR میباشند .
از این پارامترها میتوان در ترکیب با عدد تصادفی تولید شده از بازه [1 , 0] استفاده کرد تا حالت هریک از واحدهای تولیدی و همچنین زمان استقرار واحد در هر یک از این حالتها تعیین شود. این زمان استقرار از توزیعهای احتمالاتی واحد در هر یک از حالتهای سیستم نمونهبرداری میشود. در این پایاننامه فرض شده است که توزیعها از نوع نمایی میباشند و همچنین برای واحدها مدل دو حالته مارکوف در نظر گرفته شده است. اگر زمان استقرای حالت به وسیله یک توزیع نمایی با متغیر تصادفی t توصیف شود، تابع چگالی احتمال متناظر آن به صورت زیر خواهد بود . در این رابطه مقدار عکس میانگین توزیع میباشد. تابع توزیع تجمعی آن نیز به صورت زیر میباشد. که از روش تبدیل معکوس مرجع [–] استفاده شده است و متغیر تصادفی t را میتوان از رابطه زیر بدست آورد.
که متغیر یک عدد تصادفی با توزیع یکنواخت از بازه [1, 0] میباشد. چون همانند یک توزیع یکنواخت در بازه [1, 0] دارد، بنابراین میتوان متغیر t را از رابطه زیر بدست آورد.
متغیر در رابطه (–) نرخ خرابی واحد تولیدی وقتی آن واحد در حالت روشن قرار داشته باشد و نرخ تعمیر وقتی آن واحد در حالت خاموش قرار دارد میباشد. البته به شرطی که مدل دو حالته مارکوف برای آن واحد تولیدی در نظر گرفته شود. بنابراین مدت زمانی که واحد تولیدی در حالت عملکرد موفق میباشد را میتوان با استفاده از رابطه (–) و مدت زمانی که واحد تولیدی در حالت تعمیر میباشد را با استفاده از رابطه (–) بدست آورد.
توجه شود که و متغیرهای تصادفی میباشند که برای مدلسازی آنها از دو متغیر تصادفی و که دارای توزیع یکنواخت در بازه [1 , 0] میباشند، استفاده شده است. برای نمایش کلیه سناریوهای ممکن دسترسپذیری کل واحدها در افق مطالعه در نظر گرفته شده، تعداد سناریوهایی که تولید میشود باید به اندازه کافی بزرگ باشد. تعداد مناسب سناریوهای دسترسپذیری وابسته به افق زمانی و پارامترهای MTTF و MTTR میباشد. برای مثال، اگر افق زمانی یک ماه باشد و اگر MTTF یک هفته باشد، تعداد سناریوها لازم برای نمایش کلیه دسترسپذیریهای ممکن واحد تولیدی بزرگتر از تعداد سناریوهای لازم در حالتی میباشد که MTTF معادل یکسال باشد .
شکل (-) نحوه عملکرد یک واحد تولیدی را در افق زمان نشان میدهد. با توجه به این شکل و خواص روش مشابهسازی مونت کارلو ترتیبی، میتوان از این روش برای مدلسازی دسترسپذیری استفاده کرد. شکل (–) نشان میدهد که عملکرد سیستم نیز روندی ترتیبی بین روشن و خاموش بودن دارد. باید توجه داشت که مدل دو حالته مارکوف برای آن واحد تولیدی در نظر گرفته شده بود.
شکل (–) بیانگر این نکته میباشد که ظرفیت کل سیستم، از مجموع ظرفیت واحدها تشکیل شده است. بنابراین در روش مشابهسازی مونت کارلوی ترتیبی پس از مشخص شدن وضعیت هر یک از واحدها، لازماست .که ظرفیت کل سیستم متناسب با شکل (–) با هم تجمیع شود. بهطور کلی روش مشابهسازی ترتیبی برای تولید سناریوهای دسترسپذیری واحد در شش گام زیر خلاصه نمود :
گام اول: حالت اولیه هر یک از واحدهای تولیدی را تعیین نمایید، معمولاً فرض میشود که واحدها در حالت روشن قرار دارند. شمارنده تعداد سناریوها مقدار دهی نمایید.
گام دوم: برای هر واحد تولیدی در افق برنامهریزی شده پیشینه عملکردی تولید نمایید. پیشینه عملکردی سیستم مجموعه از حالتهای روشن و خاموش ترتیبی و متوالی میباشد. زمان تداوم هر یک از حالتها با استفاده از روابط (–) و (–) تعیین میشود که این گام در شکل (-) تشریح شده است.
گام سوم: در این گام بررسی شود که آیا در این سناریو کل افق زمانی در نظر گرفته شده پوشش یافته است در این صورت به گام چهارم برو و در غیر این صورت به گام دوم برو.
گام چهارم: ظرفیت در دسترس سیستم از ترکیب سیکلهای عملکردی همه واحدهای تولیدی سیستم بدست آورید. شکل (–)این فرایند برای سیستم تولید نمونه با دو واحد تولیدی نشان میدهد.
گام پنجم: در این گام بررسی شود که آیا تعداد سناریوی مورد نظر تولید شده، در این صورت به گام بعدی برو و در غیر این صورت به گام اول برو. گام ششم: سناریوهای هر واحد و ظرفیت سیستم چاپ شود.
– خطرپذیری[Risk]
دارایی در خطر ([Value at Risk]VaR)
یکی از شاخصهای ارزیابی خطرپذیری میباشد که میزان حداکثر زیان مورد انتظار یک دارایی را در یک دوره معین و در یک سطح اطمینان مشخص (β) اندازهگیری میکند.β– VaR: نشان میدهد که با احتمال β (سطح اطمینان ) میزان زیان دارایی مورد نظر کمتر از –VaRβ خواهد بود؛ یا به عبارتی میزان زیان با احتمال (β-1) بیشتر از β– VaR خواهد بود. تعریف β–VaRاز دید ریاضی: به صورت اختلاف بین سود مورد انتظار و میزان سود کمتر در احتمال () تعریف میشود.
این موضوع در شکل (2-7) برای یک تابع توزیع گوسی از جنس سود نشان داده شده است. همانطور که در شکل (2-7) دیده میشود، –VaR به صورت اختلاف بین سود مورد انتظار و سودهای کمتر در سطح اطمینان تعریف شده است [8]. در این جا β-RP بیانگر حداقل سود مورد انتظار در سطح اطمینان β میباشد. یا میتوان اینطور تفسیر کرد که در بدترین شرایط، میزان سود با احتمال β از مقدار β-RP بزرگتر خواهد بود.

![پایان نامه برنامه ریزی احتمالاتی و قابلیت اطمینان نیروگاه بادی تلمبه ذخیره ای و عدم قطعیت 13 نیروگاه بادی تلمبه ذخیره www.mktop.ir دارایی در خطر شرطی ([Conditional Value at Risk (CVaR)]CVaR)](http://mktop.ir/wp-content/uploads/Picture12-4.jpg)
– دارایی در خطر شرطی ([Conditional Value at Risk (CVaR)]CVaR)
یکی دیگر از شاخصهای ارزیابی خطرپذیری میباشد که برای همان سطح اطمینان داده شده برای VaR، CVaR میانگین زیان بیشتر از مقدار VaR را مشخص میکند. نامگذاری این شاخص ارزیابی به این نام، به همین دلیل میباشد .
CVaR از دید ریاضی: برای تابع توزیع سود داده شده. به صورت اختلاف سود مورد انتظار و مقدار سود مورد انتظار کمتر از مقدار سود در ( ) روی توزیع داده شده تعریف میشود. این موضوع در شکل (2-8) نشان داده شده است. همانطور که مشاهده میکنید CVaR همواره مقداری بزرگتر یا مساوی VaR دارد؛ زیرا به صورت اختلاف بین سود مورد انتظار و میانگین سودهای کمتر از مقدار VaR تعریف میشود. نکته دیگری که میتوان به آن اشاره کرد این است که CVaR میزان دارایی در خطر را به صورت یک عدد نشان میدهد. و بیان میکند که حداکثر زیان مورد انتظار در این سطح از اطمینان و این دوره معین برابر مقدار CVaR خواهد بود .در حالی که نتیجه VaR یک عدد نیست.
در توابع توزیع از جنس سود β-CRP به صورت میانگین سودهای کمتر از مقدار β-RP در سطح اطمینان β تعریف میشود . یا به عبارتی در بدترین شرایط در سطح اطمینان β، میانگین سودهای کمتر از مقدار β-RP برابر مقدار β-CRP خواهد بود. اگر λ همان متغیر همراه با عدمقطعیت باشد، میتوان فرض کرد تابع چگالی احتمال آن به صورت میباشد. تابع را به عنوان تابع سود در نظر بگیرید، آنگاه احتمال این که میزان سود از مقدار آستانه کمتر نباشد برابر……
متن ارایه شده در بالا به صورت خلاصه بوده و برای آشنایی شما میباشد. امید داریم تا اینجای مطلب مورد توجه شما قرار گرفته باشد. جهت دریافت مطلب به صورت کامل WORD + PDF به لینک دریافت زیر مراجعه نمایید.
برای دریافت pdf+word کامل این مطلب بر روی کلیدزیر،کلیک نمایید .
قیمت: 30000 تومان
سلام
خیلی عالی بود . دستتون درد نکنه.
من سمینارم موضوعش تقریبا همین هست. خیلی به کار اومد تشکر